هدف از این تحقیق بررسی هیجانات مثبت با فرمت docx در قالب 41 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد
 

فهرست مطالب
هیجانات مثبت
2-2 هيجانات مثبت19
2-2-1 تاريخچه ي هيجانات مثبت19
2-2-2 هيجان شادي21
2-2-2-1 ريشه هاي تحولي21
2-2-2-2 جنبه هاي ژنتيکي22
2-2-2-3 جنبه هاي فيزيولوژيک22
2-2-2-4 جنبه هاي شناختي23
2-2-2-5 جنبه هاي اجتماعي23
2-2-2-6 جنبه هاي اقتصادي24
2-2-2-7 جنبه هاي هيجاني25
2-2-3 هيجان لذت25
2-2-3-1 ريشه هاي تحولي25
2-2-3-2 جنبه هاي فيزيولوژيک26
2-2-3-3 جنبه هاي غريزي26
2-2-3-4 جنبه هاي شناختي26
2-2-3-5 جنبه هاي اجتماعي27
2-3 سلامت روان28
2-3-1 تاريخچه ي سلامت روان28
2-3-2 مولفه هاي سلامت روان29
2-3-3 تأثير استرس و مهارت هاي مقابله اي بر سلامت روان32
2-3-4 تأثير روابط بين فردي بر سلامت روان33
2-3-5 مداخلات مبتني بر سلامت روان34
2-4-5 تأثير مذهب و معنويت بر هيجانات مثبت39
2-4-6  يکپارچه سازي مذهب و معنويت در مداخلات سلامت روان 40
2-6 پيشينه ي پژوهشي53
2-6-1 پژوهش هاي انجام شده در خارج از کشور53
2-6-1-1 ارتباط بين متغيرهاي مذهب/معنويت، شادي، لذت و سلامت روان53
2-6-1-2 اثربخشي مداخلات روانشناختي يکپارچه شده با مذهب و معنويت55
2-6-2 پژوهش هاي انجام شده در داخل کشور57
2-6-2-1 ارتباط بين متغيرهاي مذهب/معنويت، شادي، لذت و سلامت روان57
2-6-2-2 اثربخشي مداخلات روانشناختي يکپارچه شده با مذهب و معنويت58
2-7 خلاصه و جمع بندي59
2-7-1 خلاصه ي پيشينه ي خارجي59
2-7-2 خلاصه ي پيشينه ي داخلي60
2-7-3 جمع بندي61

نظريه پردازي در حيطه ي هيجانات مثبت، بيش از دو هزار سال قدمت دارد. نخستين نظريه پردازي هاي منسجم در مورد اين مقوله، به نظريات فلاسفه ي يونان باستان، به خصوص افلاطون و ارسطو در مورد هيجانات شادي و لذت، مربوط مي‌شود (ويترس ، 2009). در اين نظريات، به طور بارزي به جنبه هاي غيرمادي و فراحسي هيجانات شادي و لذت، تأکيد مي‌شد و اعتقاد بر اين بود که تجربه ي شادي و لذت اصيل، در نتيجه ي تجربياتي همچون دستيابي به فضايل اخلاقي، درک زيبايي و خوبي، امکان پذير خواهد بود (کسبير و داينر، 2008).

البته در ميان فلاسفه ي يونان، نظريه پردازان از جمله آريستيپوس نيز لذت و شادي را به عنوان احساسات خوشايند آني و موقعيتي مي‌دانستند و براي اين هيجانات، جنبه هاي شناختي و متعالي در نظر نمي‌گرفتند (گرامي، 1387). در دوران پس از ميلاد مسيح تا عصر رنسانس، در ميان هيجانات مثبت، عمدتاً هيجان لذت، مرکز توجه نظريه پردازان بود، البته در آن دوران، تمايز و مرزبندي دقيقي بين هيجان لذت و شادي وجود نداشت و بسياري از تبيين هاي ارائه شده براي هيجان لذت، مفهوم هيجان شادي به معناي تعريف شده در روان شناسي امروزي را نيز در بر مي‌گرفت (کسبير و داينر، 2008). 

در طول اين سال ها نظريات بسيار مختلفي در مورد تبيين هيجان لذت، ارائه شد که بعضي از آن ها مانند نظريات فلاسفه ي مسيحي و اسلامي، معتقد به جنبه هاي مذهبي و معنوي در تبيين هيجان لذت بودند و بعضي ديگر صرف نظر از مباني مذهبي و معنوي، به تبيين اين هيجان مي‌پرداختند. در مجموع اين نظريات، چيزي که مورد اتفاق نظر اکثر اين صاحب نظران بود، تعريف جنبه هاي شناختي و فراحسي براي هيجان لذت بود (گرامي،‌1387). 

حتي در نظرياتي مثل نظريه ي اپيکور، بنيانگذار مکتب فلسفي رواقي، که لذت را به عنوان غايت زندگي تلقي مي‌کرد، تعريف لذت، صرفاً به لذت حسي محدود نمي‌شد بلکه لذت هاي پايدار فرامادي را نيز در بر مي‌گرفت (سليماني، 1389). نقطه ي اوج اين ديدگاه جامع در تبيين هيجان لذت، در نظريات جان استوارت ميل ، فيلسوف قرن نوزدهم، متبلور شد. براساس نظريه ي ميل، لذات جسمي‌محض، براي حيوانات تناسب دارد ولي انسان ها علاوه بر لذات جسمي، لذات سطح بالاتري را نيز جستجو مي‌کنند.

 او اين دسته از لذات را که فقط خاص انسان بود، با عنوان لذت هاي برتر  مطرح نمود. ميل معتقد بود که اين نوع از احساس لذت، برخاسته از مقولاتي همچون هنر، موسيقي، فلسفه، مذهب و مواردي از اين قبيل است (فرانکلين، 2010). اين ديدگاه ميل، در تبيين هاي امروزي علم روانشناسي در مورد هيجان لذت، بويژه در حيطه ي مطالعات رويکرد روانشناسي مثبت،‌ بسيار تأثير گذار بوده و مورد پذيرش و توافق عمومي‌نظريه پردازان و پژوهشگران اين حيطه قرار دارد (کار، 2005؛ پترسون، 2006).